Miden kaldırırsa seyret ana haber bültenlerini,
Kim elinde döndürür -uyan- memleketin antenlerini.
Kimin eli kimin cebinde, kimin gözü kimin düşünde?
Eksik kalma, sen de öğren kirli donun dantellerini.

Çık yatağından, yüzünü yıka; yeni güne "merhaba" de, gül.
Dün gece kaç hayat sönmüş öğren, ağla ve tekrar yatağa dökül.
Falsosu batsın, dönek dünya; bugünün geçmiş, yarının hayal.
Ölsen vasiyet ipotekte; bugünün hacizde, yarınını sökül.

Koşsan nereye kaçacaksın, gölgen peşin sıra gelir.
Akıllı olup kahırdan ölme; çok yaşamak için ilk sen delir.
Gözünü aç, arkada kalma; düşenin dostu ayakaltıdır.
Kaçanın anası ağlamazmış, güruhun önünde ilk sen belir.

Gündem yarat ve altında kal; çatıya para verme, mutlu ol.
Saman altından yürüt suyu, fark edilirsen buharlaş, kaybol.
Ben yaptım deme hiçbir zaman, at çamurunu izi kalsın.
Ayakta kalmak hüner değil, vurup da kaçan en has idol.

Pazar kurulduysa mal olma, sat; doğanın en esas kanunu.
Gururun tezgahına mühür vurduk; karaborsa et onurunu.
Meydan er meydanı değil; çamuru görürsen durma, eğil.
Çok dolaşma ortalıkta, ters giydirirler donunu.

Mertlik naftalinsiz mazi; çürümüş şeref, çürümüş gurur.
Kimsenin de alası yok, tozlu rafta kokuşur durur.
Dinleme sen bu zırvalarımı, umut fakirin nafakası
Bilirim gün gelir de elbet, son söz başı dik duranın olur.