Bizimki olmayacak duaya bir "amin"di
Kaldı ki o duayı ben evvelden etmiştim
Bizimkisi aslında dayanışmış bir şeydi
Sana düşen sadece bir "amin" diyecektin

Dilin dönmedi, ya da yüzün dönmedi bana
Ya yuttun cümleleri, ya da hiç tatmamışsın
Ben soğuk bile olsa bir aş koydum sofrana
Sen bir kaşık çorbaya biraz tuz katmamışsın

Benden mi bekliyordun bir adım yaklaşmayı
Ne kadar uzaktım ki, ne kadar gelecektim
Öteleyen sendin hep kapıları açmayı
Kapalı kutu gönle nereden girecektim

Kabahat ihalede; alanın elinde kor
Yakar, acımaz hem de; yalanın pazarı yok
Sen suçu birazcık da kendi vicdanına sor
Adresi bulur o an dilinden fırlayan ok

Gözlerine mil çeken ışığı nasıl görsün
Kırdın bileklerimi, bir adım attırmadın
Anladım o an sen de düpedüz bakar-körsün
Her acıyı verdin de bir seni tattırmadın

İnancın yerde gezer; kandırsa mıydım seni
İyi bir oyuncuydum madem ben bu romanda
Zirvedeyken bırakmak incitmemeli beni
İndirmek perdeleri; hemen şimdi, şu anda