3
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
814
Okunma

"Işıklar söner
Kapanır son perdeler
Ama ümit ya
Belki yeniden doğar
Sessizce umutlar"
Nagişce
...
Kendimden daha da uzaklaşıyorum
Göğe uzanan penceremde
Simsiyah yeleli atlar koşturuyor
Salıncakta sallanmama izin vermiyor bulutlar
Milattan önce antik çağda
Saklambaç oynuyor çocukluğum
Beş taşlarını unutmuş anıların gülen resminde
...
Aynadaki beni bana sormayın
Çok büyümüşüm
Hayat mahkemesi önünde
Kendi kendimi sorguluyorum
Derdime eş parmaklarımla siliyorum kâhır çığlıklarını
Siren sesleri çalıyor usumun dört yanında
Dünyadan kopma noktasındayım
Sinyal sesine çok ırağım kalbimin
Küçükken masallar eşliğinde de uyumadım
Mutluluk masalı nasıl uydurdum iki günde
Kendime şaşırıyorum
Kalkmalıyım yataktan
Avuç avuç kırgınlıklarımı
Rhein nehrine boca etmeliyim
Yoksa ölmek üzereyim
Kimsesizliğin saltanat tacı başımda
Sevgimi kattım oğlumun aşına
Hadi bi umut bi umut daha yaşanalar adına
Anne duaları cenneti bağışlar belki gözyaşlarıma
...diyerek
Gülümsüyorum elbet arada bir
O da annemin ak sütü gibi helal olsun
Olmasına da
Hep güleceğim masalı
Külliyen yalan
Yok öyle bir dünya
Yokkk
Zaten dünyaya gelişim bile bir muamma
Âhhh ruhum
Bir el verseydin kimsesizliğimin boynu büküklüğüne
Göğüm boyunca çiçek açardı belki
Kılı kırk yaran umutlarım
nagihan