Bilirsin...
Korkularla tanışmak gibiydi seni tanımak!
"Sevmekten Korkuyorum" diyorsun!
Korkuların esaretinden kurtulamıyorsan,
Sevgiyi hiç giyineme üstüne sevgili...
Oysa hangi acıdan geçmedi ki yolun?
Öylesine yüksek duvarlar ördünkü önüme,
"Korkularını yırtmama izin ver" diyemedim.
Bazen cesareti giyinmek gerekir sevgili ...
korkuların üzerine, üzerine yürümek gerek.
Eğer cesur olmazsan esir olursun.
Bunu sen benden çok daha iyi bilirsin...
Gerekirse, sürmene bıçağıyla kesecek,
Atacaksın benliğini ele alan korkularını.
Kürtaj edebileceğin birşey değil ki aşk!
Ya doğuracaksın, ya da hiç gebe kalmayacaksın!
Eğer aşkın zehrini içeceksen, kalacaksın,
Harcamayacak, meze yapıp gitmeyeceksin!
Gitmek öyle kolay değildir bilirsin...
Gidersen, bin defa geri dönmek istersin.
Ama dönmeye yüzün olmaz sevgili...
Çünkü, öldürdüğün aşk bir daha,
Asla ve asla doğmaz, doğmaz bilirsin...
Başa dönersek eğer, yine kaybeder aşk!
Sen yine korkularını üstüme dökersin,
Ben içimdeki çocuğu susturur, giderim.
Korkuların korkuttu beni sevgili...
Uzağında geçen her bir nefes,
Pişmanlığın dudaklarından öptü.
Hasreti giyinen genç ömrüm,
Yaşlı bir giysiyi giyinmiş üstüne,
Yalnızlığın kollarında can çekişiyor.
Korkuları sevdasında büyük olan adam,
Bu sana yazdığım son şiirim bilirsin...
Ha unutmadan, şunu da söyleyeyim;
Hiçbir şiiri beni sev diye yazmadım.
Seni sevdiğim için yazdım sadece...