0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
412
Okunma
Ah kadın
Ne kara bahtın var
Doğurdun, büyüttün
Ölüme verdin yavrunu.
Fidan boylu,
Adamlığın ilk basamağında.
Ağladın, yalnız sen kahroldun
Yalnız sen gözyaşı ile suladın mezar güllerini.
Çalıştın tarlalarda
Toprak terinle susuzluğunu giderdi
Sert dağlar elin bereketi ile yeşerdi
Güneş seninle doğar,
Seninle batardı
Sıcakta, soğukta
Sen direndin yaşama
Ve sen hüzünlerde kazandın kavganı.
Çamaşıra, bulaşığa işlersin sevdanı
Öyle ağır, öyle bıkmadın
Senelere inat
Kahır deposu olur yüreğin
Dayanırsın
Ah kadın
Hayat yükü sırtlanı.
Bir parçam.
Bir yılda üçyüzaltmışbeş günün kutlu olsun.
