Bu bir aşk öyküsü değil
Bir başkaldırı hikâyesidir
Bedo su gibidir akar
Bir destandır
Yağmur misali yağar
Zulmün üstüne üstüne
Bedo
Bir köy çocuğudur
Bir ihanetin mağdurudur
Üstüne mermiler yağarken
Tanıdı kendini, milletini
Hep özgür bir yaşam düşlerdi
Sımsıcak koynunda
Yıldırım gibiydi zulmün karşısında

Bedo
Herkesçe bir başka bilinirdi
Biraz anlaşılmaz
Biraz bulunmaz
Sorgusuz sualsizdi
Kimine göre sığınakların adamı
Kimine göre kaçakçı
Kimine göre terörist
Kimine göre eli kanlı bir firari
Kabarık dosyaların adamı
İsmi yasak ülkenin karakollarında resmi asılı
Polis afişleriyle aranır
Kanun tanımaz
Kimine göre özgürlük savaşçısı
Umut ışığı
Hak sevdalısı
Ülke aşığı
Kimine göre delinin biri
Devletin kiralık katili
Siyaset adamı
Kimine göre bir başına devlettir dağlarda

Bedo
Hasret türküleriyle doyurur karnını
O bir Fırat o bir Dicle idi
İsmi arananlar listelerinde
Tüm resimleri siyah beyazdı
Hayat okulu mezunu
Ve tek başına mezuniyetini kutlamış kişidir
Bedo
Kimi zaman ideolojilere tükürmüş adamdır
Kimi zaman davası uğruna ölümlere atılandır
Karanlık zindanların adamı
Kanlı pusuların kahramanı
Ezilenlerin, sömürülenlerin yoldaşı

Bedo
Radyo anonslarının
Televizyon haberlerinin
Gazete manşetlerinin
Flaş haberi
Çekilmez, değişmez adamıydı
Bedo
Üniversite kapılarında
İşçi mitinglerinde
Özgürlük eylemlerinde
Yaşam mitinglerinde dayak yiyendir
Sloganlarıyla yargılanandır

Bedo
Özgür bir coğrafya düşlerdi
Özgür bir tarih
Özgür bir halk
Yıllarca yanlış tanıdınız Bedo’yu
O, dağ kadar sessiz
Bir ırmak gibi coşkulu, saf
Aktıkça berraklaşır
Toprak gibi cömert
Alnı ter kokulu
Söylenmemiş bir türkü
Gurbet durağında yalnız bir adam
Hasretle büyüyen bir garip
Yalansız törelerin adamı
Silahsız, yüreği kızgın mangaldır

Bedo
Yeminlidir
Aşka burun kıvırtmaz
Kıvılcımdır, yanan ateştir,
Sıkılan kurşuna siperdir
Çiledir, hüzündür
Ama hep üzülmüş, üzmemiştir
Bedo
Tek başına tarihtir, felsefedir, ideolojidir
Buram buram toprak kokar
Yağmur misali
Berekettir, umuttur, sevinçtir, aşktır…

15.12.1997
Besni / Adıyaman