Selam ile kumlara karışan bir sürü mum dikiyorum
Yapraklar sen de kalmış bir gaz lambasıyken
Semaverimde
Soğuk karıncalara dayanmış çay damlasıyla ısıtıyorum kendimle karıncalara
Kalbimde örgütlenirken doğuyorum
Sonra karıncalar toplu yürüyüş yapıyor
Ben ayrılınca
Onlar ayılınca anlıyoruz aşkın tadını...

Susmuş şemsinde bulutlar öfke yağmuru
Nasırlı elleri var
müstakil hasretlerimde
Genzi yanık şuurumun kıyafetinde
Korku utanırken bir imeceye
Ölüm sevgili kalır keramete
Vaveylâ gibi sunamda ter dökerken
Kalbimin tünemiş aşığı nezakete

Huzurun kabristanında
ölüler kervanında
Karıncalar gibi
Sükut ilmek ilmek doğuyor güneşiyle
Ayın kristalimsi damlasında
Yara bakana
Yar acıyım ..
Aşk sönükken
ağıtlarım toplu örgütler gibi sana
Ne yanık bir türküyle
Ne de soğuk bir çay kaşığından inen...


Gezgin imgeler ..