Dokunma,
kimin iklimindeysen orada çiçek olup aç,
bana dokunma.

Senin çağına aykırıyım ben,
eskiyim, tozlu raflarda bir şiirim.
Unutulduğum için yıpranmadım ki,
hatırlanmazken,
yokluğunla süslediğin duvarlarımdan al resimlerini,
ben, ıssız olduğum için hiç korkmadım ki,

hiç olmadım ki gözlerinden düşeyim,
yaşlarını çek gözlerimden,
gözlerime dokunma.

Ben, sesimi duymadılar diye hiç üzülmedim ki,
ben sadece sevmeyi beceremeyenler için üzüldüm.
Ben, bazen üzüldüm işte.

Yaşamayı bildin mi?
inanmadığın şiirleri okurken,
hak etmediğin şarkılarda ağlarken,
kayıp ruhuna dokunabildin mi?

Ben, kayıp ruhumu hiç özlemedim ki,
ait olmadığım şarkılarda ağlatmadı beni,
ben sadece,
sevmeyi bilmeyenler için ağladım.
Ağladım bazen,
ama gözyaşlarımda hiç boğulmadım.

Şarkıda söylemedim insanlara,
kalabalıklarada karışmadım.
Bıraktım dünya sizindir,
ben eski bir adam,
ne bu çağa, ne de yokluğuna alışamadım...

EnEs İlhan - - 03:14 7.03.2021