(Bütün kader kurbanı kadınlarımız adına...Havva’nın öyküsü)
Havva gelin gider birincinin üstüne
daha ondördünde
hiç görmediği,bilmediği altmışında birine
gelin gider at arabasıyla
girer sonu görünmeyen bir dehlize.

Yetim Havva, öksüz Havva yoksulluk
çökmüş omzuna
Medetsiz..Medetsiz köyüne çok uzak
içinde çoğalan ağıtları
gittiği yollara bırakarak
bulurlarsa gelir ardımdan diyerek
gider Havva yetim Havva...

Sümerbank basması üstüne
al tülbent duvaklı
çatlak elleri hala çoraklı...

Çocuk yapsın diye Havva’yı yaktılar
dedesi yaşındaki adama çattılar.

Medetsiz’in bir yanı mezarlık
sessizzzz..
Havva sessizz...Havva dilsizzz..
Medetsiz’de Havva kimsesiz...

Bir damla gözyaşım denize ortak olurken
aktı Havva için
biliyorum dönmeyecek geri
Medetsiz’in bir yanı mezarlık
bakar Havva dalgın dalgın
çocukluğumdan beri...
Bahri GÜVEN