11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
812
Okunma
İnsan dölüdür aşk
Yüzünde bardak dolusu kan
Parmağa sarılı izmarit
Dudağımda dem tozu
Siyah
Simsiyah
Kornişi kırık her odanın,
Kerpiç duvar evim
Eteğine geç dökülmüş cennet
Eteğine yama yapılmış annem
Soğuğu çatıdan yemiş kiremitler,
Sıcağı pencereden...
Çatlamış kireç
Ve dört yanı muşamba izi
Şimdi
Kim kaldırabilir beni bu sokaktan
Kim yaşamak için bir ihtimal daha verebilir
Kim saçından kasığına kadar kanser içebilir
Geceyi yarıyor dolunay
Yüzüm yanmış bir yıldız
Sabaha çıkmaz ablam
Ve ben son nefesimi veriyorum sanki odanın ılıklığında
Gözümü açıyorum tekrar
Ve yaşadığıma bir kez daha inanmıyorum
Ahh dirina
Çocukken bakireydik hepimiz
Büyüdükçe fahişe
....