gün be gün azalmakta bahçemde gölgelerin
saklı kalmış hazineler
çıkamaz artık gün yüzüne
küsler bile barışır ölüler bile kavuşur da
bizdeki sevda başka
başka şehirlerin depremlerinde


yerinden edilmiş kabirlere bile sığmaz artık
yakmak belki kafidir küller bile kalmayana dek
öyle aforoz edilmiş
istavrozlara çekilmiştir yine de dümen tutmaz
günahlara revandır

oysa ben seni yapraklara söylerdim
kol saatimin yelkovanına asardım
seni beklediğim acılı zamanları
sorgusuz sualsiz kalemler kırardım
suretini görmek hayaline kavuşmak için
gel gör ki altımızda yer
üstümüzde gök çökmüştür
20 inci asrın sancısı bu
aşkları saatlere günlere sürmüştür

oysa ben seni
çarmıha gerilmek pahasına sevdim
dante,nin cehennemlerine sürgün edildim
ciğerimi kartallar yedi
çaldım sevdanın ateşini
gönlümün halklarına verdim
gün be gün uzanır içimde bu mihrap
yorgun bir hüznün telaşından
başka maceralara atılırız belki
kahramanlıklar yaşarız başka hikayelerde
ölürüz bile belki aynı suyun iki yakasında
aynı rüzgarlar savurur son sözlerimizi
aynı kederler gözlerimizde
seyreyler çocuksu denizleri
oysa ben seni savaş meydanlarında beklerdim
bilmem kaç defa yenildim
bilmem kaç defa zincirlere çekilen yüreğimle
esir edildim
ışıklar saydım yıldız yağdırdım saçlarına
kuşandım en ağır zırhını sevdanın
esaret geldi ölümler geldi
bir tek
sen gelmedin