İmkansız bir aşk olsa da gönle söz geçirmek mümkün olamayabiliyor. Duygulara engel olunamayabilir.
Ama imkansız bir aşkta akıl hep devrede tutulmalıdır.
Zira kalp yanlışa düşebilir de severken akıl hep doğruyu gösterir.
Yüreğinize sağlık

Bu şiirde şair, sevgilisini kaybettiği için çok üzgün. Sevgilisine olan aşkını gizlediğini, onu mutlu etmek için çabaladığını, ama gururunun onları ayırdığını anlatıyor. Şiirin ana fikri, gururun aşkın önüne geçmemesi gerektiği, yoksa pişmanlık ve ölüm kalacağıdır. Şiirin özeti şöyle:

Sevgilisine olan aşkını saklaması: Şair, sevgilisine olan duygularını sabaha sakladığını, onu mutluluğa uçurduğunu söylüyor. Ama artık onunla uyuyamıyor, uyanmamayı diliyor. Sevgilisinin kendisini sarıp sarmalamadığını, belki de ölümün yapacağını düşünüyor.
Yaşamayı denemesi: Şair, belki de her şeyi denemek gerektiğini, sevgilisine kendisini göstermek istediğini, ama sevgilisinin görmek istemediğini anlıyor. Sevgilisine papatya verdiğini, ama falına bakmadığını söylüyor. Bu, sevgilisinin umutlarını yitirdiğini gösteriyor.
Gururunun aşkına engel olması: Şair, kafasının dik olduğunu, sevgilisinin kendisine gelmesini beklediğini, gelirse onu affedip unutacağını söylüyor. Ama sevgilisi gelmedi, gelemedi, belki de gelmek istemedi. Şair, gururunun aşkına zarar verdiğini anlıyor.

çok sevdiğim bir güzel sözü
hatırlattı takdire şayan dizeleriniz;
"gurur insanın kurdu, tevazu ziynetidir..."
tebrikler ve saygılar sunuyorum...