Ne o bana gel diyebildi
Nede ben ona gidebildim
Ne o seni seviyorum diyebildi
Nede ben ona diyebildim
Uçurum gibi bir şeydi
Ne ben vazgeçebildim
Nede o git diyebildi
Dehliz’di kozalak gözleri, güneşten sımsıcak gülüşleri nasıl da içtendi.
Çok zaman üşüdüm
Ayaz gecelerde yokluğunu, buz gibi soğukluğunu, iğneli kelimeleri ile canımın yandığını
Başka kollarda sabahladığını bile bile ondan hiç vazgeçmedim.
Ama şimdi sessizim
Susuyorum
Dedin ya hani bana sen artık benim için hiçsin
arama, yazma, konuşma, sensiz ben çok iyiyim
O an anladım ki büyük hata etmişim, kendimden çok sen sen diye gezmişim.
Merkezinde sen olan dünyamı sana kilitlemişim.
Pişmanım çok özür dilerim
Ben kendimi unutmuş hep senin iyi olmanı istemişim
Ve galiba bu yaparken de sana hiç iyi gelmemişim
Neyse ki bunu bana tokat gibi sözlerin le farkettirdin
Geç oldu belki’de
Şimdi sadece sana iki cümle
Güle güle..
Aleyna ırmak