Bazen!
Avazım çıkana kadar bağırasım geliyor
Sokağın ortasında, ama ses tellerim kısılana kadar
Öylesine,
Hiç birşey söylemeden.
Kızmadan.
Öfkelenmeden.
Sonra ;
Sesimi ,
Sen hariç kimse duysun istemiyorum
Komik ama kendi kendime olmayan seni kıskanıyorum
Kırgın mıyım sanmıyorum
Bu kadar çok severken kırılamıyorum
Uçurtmam tellere takıldığı gün
Aklımdan azad ettim
Bunu çok iyi biliyorum
Ama kalbimden bir türlü çıkartamıyorum
Masada duran müzik kutusundan gelen sese dalıyor bakışlarım canım yanıyor
Çalan müziğe
Anıra anıra ağlıyorum
Ah Ulan adam diyorum ah ne çok sevdim oysa ben seni.
Annen bile emin ol ben kadar sevemez seni
Sen ise bir türlü sevemedin beni
Aptalca bir his belki
Neyse.
Konumuz bu değil konumuz tellerde ki Uçurtmanın yavaş yavaş parçalanıp
İçimdeki çocuğun ölmesi
Öyle işte
Aleyna ırmak