Bir damla su idim
Derya içinde
Bir gün ısındım yavaş yavaş
Yükseldim mavi göklere doğru
İlk ayrılığım öz vatanımdan
Öyle acıklı, öyle iç yaralayıcı ki...
Bir değil bin ah û vah

İnce bir sızıdır tutar beni
Hasret büyür bende
Bende umut büyür
Bir katreyim biliyorum
Ama içimde denizler taşırım
Rüzgârlarla konaktan konağa atıldım
Her konakta hayatı gördüm
Gördüm yeni doğan bebek ağlayışını
Ve musalla taşındaki ölüye ağlayanı
Viran hanlar, talan edilmiş insanlar gördüm
Bombalanan yürekler
Bombalanan şehirler gördüm
Zulmü alkışlayanı
Ve zulme taş atan çocuklar gördüm
Barış uğruna başı yarılanlar
Savaş için baş verenler gördüm
Yetimler, öksüzler, evsizler gördüm
Birde evini nasıl döşeyeceğini şaşıranlar gördüm

Aç insanlar
Ve tıka basa yiyenler gördüm
Gördüm yokluktaki üryan insanları
Ve varlıktan çıplak gezenleri
Öyle memleket gördüm ki
Bir damla suya hasret
Ve öyle memleket gördüm ki
Dört tarafı deniz
Tarihten miras kalmış
Tapınaklar, saraylar, piramitler, arenalar gördüm
Geceleri ışıldayan
Yıldızlara perde çeken modern şehirler gördüm
Ordular gördüm
Niçin öldüğünü bilmeyen
Ve niçin öldürdüğünü bilmeyen
Yağmur oldum
Toprağa yağdım
Denize yağdım
Ama her seherinde hayatı gördüm.