0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
288
Okunma
Beş metre bez düştü adam başına
Başkada hiçbir şey vermediler ki
Yazdılar ismini mezar taşına
Altına yatağı sermediler ki
Kazmayla kürekle çukur açtılar
Tahtanın üstüne toprak saçtılar
Fatihadan sonra hemen kaçtılar
Neler çektiğini görmediler ki
Bu iş sanki basit sıradan ve hoş
Ölümü beklemek ne güzel ne hoş
Ah fani dünyada herkes bir serhoş
Kalbleri ibrete sarmadılar ki
Zamanla anılar tarih olmuştur
Etrafına otlar diken dolmuştur
Gözyaşıyla konan çiçek solmuştur
Bir daha yanına varmadılar ki
2010, Kadıköy
(Geriye Ver Yarınları s. 116)
