Tez vakit belirdiniz tüylerim diken diken
Kahırlı sorularla ey siz Münker ve Nekir
Neler geçti başımdan her gün hayatta iken
Anlatsam saatlerce inanmazsınız bir bir
Hatalarım suçlarım illa ki olabilir

Aşklarım kavgalarım geçti benim başımdan
Yalnızlıklarım oldu kırgınlıklarım oldu
Yaşama savaşımdan korkumdan telaşımdan
Mahkemeler kuruldu kelepçeler vuruldu
Çok yoruldu bu ruhum bedenim çok yoruldu

Bunca hırs bunca arzu bitmez sandım ebedi
İbret alamadım ki cenazelere bakıp
Aklıma bu olguyu hiç getiremedim ki
Sizi düşünemedim niye kafamı takıp
Kandım güçlü şeytana sonsuzluğu bırakıp

Ve artık kölenizim bağlıdır elim kolum
Gün gün çürüyeceğim öylece başka nedir
İçimde bir sızı var bende kalsın ben kulum
Ey hâlimi bilmeyen dertsiz Münker ve Nekir
Hepsi lanet dünyaya nefrete kine dair

Bomboş geldim Rabbime Nebi’ye dine dair!


Mayıs 2006, Eskişehir


(Yedi İklim Dergisi, sayı 195)
(Geriye Ver Yarınları, s. 91)