Çaresiz akşamlarda kelepçelediler ellerimi
Yaşamak istediğim bu hayatta
Önüme dizi dizi setler çekildi
Şarkılar sa yine yaralar açıyor içime
Akşam çöküyordu gurbetime
Gökyüzünün mavilerinden
Sağnaklar dökülüyor içime durmuyor
Şakaklarımda susmayan zonklamalar

Bu gün yine koşuyor ayaklarım
Oysa uyumak istiyor gözlerim
Bir gurbetçi deniliyor nedense adıma
Ben gurbeti, gurbet beni sevemedi hiç
Şu şarkılarsa vurdu beni en ince yerimden
Vedalar bıraktığım şehirde kaldı
İşte yine bitti koşmalarım caddelerde
Yorgun argın dizlerimde
Akşam oluyordu

Maviler yok olmuştu ufukta
Siyaha boyadılar renkli akşamlarımı
İçimde susmayan türküler söylüyordu
Ayrılık !
Titrek mum ışıklarında ; yüreğimdeki ayrılıkla
Uzaklara gözyaşı dolu mektuplar yazıyordum

Uzaklarda seni düşünüyordum ellerimde saçlarım
Kızıyordum şu gelmeyen telefonlara
Bir de mektuplara, pembe zarflarlarda
Oysa içim, açılmayan gurbet mektuplarıydı
Kızıyordum akşamlara
Yorgun uykular gözlerimi yakıyordu
En karanlığındaydım çaresizliğin
Prangalar bağlamıştı ayaklarımı
Çıkamıyordum

Günay Koçak

19. 11. 2023