Şu cahil torunların, yurdu dar etti Atam!
Silmek için ismini, yapmadık koymadılar!
Sanki bu memleketi onlar var etti Atam!
Yıkmak için altını, oymaya doymadılar...

Mirasın her ne varsa, sırtlan gibi koştular!
Eserlerini göğe, savurdukça coştular!
Ecdadına saygısız, edepten bomboştular!
Emsalsiz eserine, hiç saygı duymadılar...

Ellerinde bol çamur, sürdüler her büstüne!
Toz kondurmadılar hiç, hainlerin üstüne!
Bilmem torunlarının, bu vatana kastı ne?
Cumhuriyeti bile, eserden saymadılar...

Bir gün çıktık sınırdan, mezarımızı çaldık!
Ecdat topraklarında, ne kadar da alçaldık!
Yurtta sulh cihanda sulh, derdin sınıfta kaldık!
Düşman kapıya geldi, billahi aymadılar…

Hani adalar var ya, vermişsiniz Yunan’a!
Boğazımız yırtıldı, iz ‘an yok ki inana!
Demezler mi kolaysa, git al diye insana?
Suyu bulandırmaktan bir milim caymadılar...

Her gün Lozan’la kalkıp, Lozan’la yatıyoruz!
Sevr’i getirmek için, hep kasnak atıyoruz!
Gemi su aldı atam, nerdeyse batıyoruz!
Devlet kurallarının, birine uymadılar...

Antalya-2016/ arşiv
Halil Şakir Taşçıoğlu