"güzel atlar ülkesinde
güzel bir çocuktum bende "

ne mi yapıyorum böyle sessiz sedasız
sana açılan bir pencere oyuyorum duvara
bir ülke kuruyorum seni bağışlayan
sonra senli şehirler
senli sokaklar caddeler
21 numaralı caddeye adını veriyorum
köşede senin için bir dükkan
kapıda ahşap tabureler
küçük bir sehpa
içeride birkaç arkadaşın
benden hatıra bir masa örtüsü
küçük bir kitaplıkta benim şiirlerimle karışan kitapların
tozlanışını düşlüyorum uzunca bir süre
ve ellerimin ellerinden geçişini
cama adımızı yazıyorum
ve sen bizi unutma...

sen öylece oturmuş sohbet ediyorsun
hararetle
kaptırmışsın kendini
bir muhabbette telveleniyorsun
saçlarını düzeltiyorum usulca
ne de güzelsin
ve kulaklarının arkasında sesim
sevgilim
sevgilim


hüznümü iliştirdiğim kapın açılıp kapanırken hatırlıyorsun beni
bu yüzden kapıları çok seviyorum
ve bütün camlar biraz sana benzediği için
ve bütün yüzlerden döküldüğün için
insanlığı bu denli sevişim
teybine bir kaset bırakıyorum
sesimle dolmuş
çevirip çevirip dinleyeceksin umuyorum
ben senin sesini yüreğime defnediyorum

bir ev çiziyorum az ileride
turuncu bir çatının altında
tatlı günlerin olsun diliyorum
gülen yüzler çiziyorum içine
seni üzmüyor hiç kimse
incitmiyor sesler seni
ayak izleri ayak izlerini geçmiyor
evdeki herşeyi seviyorum seninle birlikte
ve herkese bir saygı
senin olan bendendir
aşk ile...

bütün yollar yeşil
gök alabildiğine mavi
deniz mi istiyorsun sevgilim
senin için okyanuslar çiziyorum
çay bahçeleri
ve kır çiçekleri
ve benim çiçeklerim

beni sorma
bir beni çizemiyorum şimdilik
sen mutlusun orda
uzakta
penceremi kapatıyorum sıkıca


bir ses dolanıyor odamda
üzülme Algın
ağlama...

--- üzülmüyorum ki sadece çok seviyorum, çok özlüyorum ----


unuttun mu sen beni?