Önce gelip kalbime taht kurdun
Sonra çekip şah damarımdan vurdun
Damarımda akan kanı dondurdun
Gönlümü kahredip öylece gittin

Bu kadar kolay mı terkedip gitmek
Bir anda dünyayı terse çevirmek
Anladım mümkünmüş yaşarken ölmek
Gönlümü kahredip öylece gittin

Kaderim diye bilmiştim hâlbuki
Söz vermiştin bir ömür sürecekti
Buz tutmuş kalbi aşk eritecekti
Gönlümü kahredip öylece gittin

Gönlüme taht kurup gitmek varmıydı
Han ettim kalbimi sana darmıydı
Bir tek kıvılcımım sana harmıydı
Gönlümü kahredip öylece gittin

Nerde sözlerin nerde vaatlerin
Kalbime hançeri vurdu ellerin
Nerde kaldı şimdi tatlı dillerin
Gönlümü kahredip öylece gittin

Ben yine açardım katmer gülleri
Dalında soldurdun mor sümbülleri
Küstürdün doğada tüm çiçekleri
Gönlümü kahredip öylece gittin

Savrulunca yazın tatlı meltemi
Esecekti başımda sevda yelleri
Bitmedi yârimin garip halleri
Gönlümü kahredip öylece gittin

Dünya kadar hüznü koyup önüme
Ateşi yangını salıp ömrüme
Yetmez gibi yaş doldurup gözüme
Gönlümü kahredip öylece gittin

Sokaklar ayrılık kokuyor yine
Bu kadar hüzün ağır gelir kalbe
Yolun düşse bile uğrama kabre
Gönlümü kahredip öylece gittin

Dayayıp namluyu kalbim üstüne
Vurdun kör kurşunu garip sineme
Gülüşümü asıp bir kem sözüne
Gönlümü kahredip öylece gittin