Bu aralar şu satırlarda takılı kaldım:
"Bir ömür daha lazım ölümümüzden sonra.
Çünkü bu ömrümüzü sadece umutlanmakla geçirdik..."
Sorsan ikimizde maviydik; ama birimiz deniz, birimiz gökyüzü...
Biz bu kadar aykırıyız işte.
Sen gökyüzüsün, dilediğince uçarsın, nefes alırsın..
Ben denizim gelgitleri olan, dipsiz ve tehlikeli.. B
Bana diyorsun ki aşık mısın? İmkansız bu aşk..
Ne gökyüzü sevebilir denizi nede deniz kavuşur gökyüzüne!
İnsan çok sevebiliyor bazen kendinden bazen ailesinden bile çok sevebiliyor.
Kıymet veriyor hem de çok bazı gecelerini,uykularını,sabahlarını verebiliyor.
Hiç biri peşimizi bırakmıcak . Korktuklarımız hiç ama hiç bir zaman ..
Mayakovski der ki:
Hayatın en hüzünlü ânı, mevsimine kapıldığın kişinin..
Bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır.
Bırak, gitsin. Bırak, git.!