Biliyor musun..
Dün yine anamın mezarına gittim.
Varır varmaz selâm verdim
Ve selamını söyledim, okudum
“Esselâmü aleyküm ehled diyârî
minel-mûminîn ve’l müslimin”
Bir de senin için okudum.
Sen her zaman ordan okuyorsun
Ama olsun, yine de okudum.


Sonra mezar taşına elimi koydum ve eğildim
Gönderdiğin selamı bu kez sesli söyledim
Kafasını kaldırıp gülümsedi
Ve başım üstüne dediğini duyar gibi oldum.
Elimi mezar taşına koymuştum
Kalbi öyle güzel atıyordu ki
Sanki heyecanlanmıştı anam
Bir müddet sanki konuşuyor muşuz gibi
Öylece bekledim


Sonra elimi çektim avuçlarıma baktım
Göz yaşlarım dökülüyordu
İçim öyle sızladı ki...!
Başımı öne eğdim
Avucuma dökülen gözyaşlarıma baktım
Dedim ki..!
Anacım gelecek seferde
Sana bir selâm
Bir tutam saç
Bir avuç kan bırakacağım...
Birden sesler gelmeye başladı
Tam yüreğimin ortasına vuruyordu sanki
Sakın bir daha gelme der gibi vuruyordu.


Küçükken çok dövdü ama
Bana hiç bu kadar vurmadı
Birden kendime geldim
Besmele çektim
Mezar taşına sarıldım öptüm, öptüm.
Özür diledim tekrar tekrar
Yine bana döndü
Ne sen üzül nede başkasını üz dedi...
Suyunu verdim
Bir de gül bıraktım
Ve....
Bir avuç dua

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)