Güzellik pazarlarında iffetimi sattınız
Fuhşu önlemek yerine madalyalar taktınız
Yıktığınız ar duvarını, hayâ mı bıraktınız?
Her dem hain gözleriniz türbanıma takılır
Küfrün binası çürüktür, ilk rüzgâr da yıkılır.

Adı İslâm, içi fasık doldu benim vatanım
Kemikleri sızlıyordur toprağında atamın
Cezası yok yasamızda, hırsızlığın, hatanın
Ey Adalet nerdesin, öldü mü Ömerlerin?
Ne olursun çık gel artık, mezarın çok mu derin.?

Suçumuz müslüman olmak, Allah’a inanmak mı?
Yoksa kendi vatanımda hakkımı aramak mı?
Söyle! Beni Yaradana boyun eğmem yasak mı?
Rehberimiz Kur’an bizim, yolumuz islâmiyet
Geçde olsa anlarsınız, kiminmiş hâkimiyet.

Gerçi senin görevin bu, suçlu biziz aslında
Benim müslüman kardeşim uyuklama faslında
Acı çeken mazlumların kimse yok arkasında
Hey gidi şanlı tarihim bak da ağla halime!
Kendi ellerimle verdim, ben bu hakkı zâlime...

Ey El-Kâhhar olan yetiş! Zûlüm vahşete döndü,
Sana inanıyor diye yüzlerce ocak söndü
Yâ Rabb’i Mescid-i Aksâ karalara büründü
Ne olur, gönder Allah’ım! Ebâbil kuşlarını
Dindir gayrı mazlumların kanlı gözyaşlarını.

Sükût ettik, bekliyoruz, belki biri gelir de
Durur zâlimin önüne, çare olur bu derde
Rabb’im, cihânı titreten o arslanların nerde?
Bana dokunmayan yılan, kardeşimi boğuyor,
Hak ettik derim, görsem ki semâdan taş yağıyor.

Kuraklıktan çatlak çatlak yarıldı toprağımız
Bir yağmur gönder ya Rabb’i kurumadan bağımız!
Gelsin artık Mehdi Resûl, dinsin ahûzarımız
Cahiliye devrindeyiz geçmez Hakk’ın kanunu
Gel ey Resûl’ün vârisi, getir küfrün sonunu.

Nuriye Akyol (Nûrfânî)
Yıl. 1995.

USTA KALEMDEN:

İnananlar darmadağın küfür birlik oluyor
Buğzetsek de kâr etmiyor nice çiçek soluyor
Acımasız tüm zâlimler mazlumları buluyor
Çaresizce tüm zulümler seyredilmesin böyle
Lanetlediğin azgını yeniden helâk eyle
_____ Türkmenoğlu (Şükrü Atay)