8
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
633
Okunma
Çok özledik ümmetim deyişini,
Güneşi gölgede bırakan şevkatini, gülüşünü.
Yâ ResûlAllah, senin gibi kimse sevmedi bizi,
Senin gibi kimse titremedi üzerimize.
Biliyorum, ümmetinin her hâlini görmekte ve üzülmektesin
Toprağa düşen her şehit için
Havz-u kevser başında ayakta beklemektesin.
Çok özledik ümmetim deyişini
Tağutları kâhreden gülüşünü...
Biz yanalım ey Nebî sana hüzün değmesin.
Yazdan kalma bir gün mevsim sonbahar
Bir efkâr çöküyor, sanki matem var
Tükenmek üzere düşen yapraklar
Son yaprak düşmeden yetiş ey Nebi!
Baharlarınla gel!
Özledik seni.
Sonbahardan sonra belli ki kış var
Kışa dayanamaz körpe fidanlar
Baharlar ki ancak seninle başlar
Uzun sürdü bu bekleyiş ey Nebî
Ömer"lerinle gel, Ali"lerinle gel!
Özledik seni.
Yetim ümmetine tuzak kurdular
Dost görünüp arkamızdan vurdular
Zulmün pençesinde kıvrandırdılar
Bu son feryat,son sesleniş ey Nebi!
Zaferlerinle gel!
Özledik seni.
Efendim güneş ol, kara günlere
Yeniden hicret et, sensiz kalplere
Ensar biz olalım, muhacirlere
Son nokta da bu direniş ey Nebî!
Âshâplarınla gel!
Özledik seni.
Yıl.1994.
Nuriye Akyol (Nûrfânî)
5.0
100% (17)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz