Nerede bir garip görsem, yanar içim derinden
Deli gibi çarpar kalbim, çıkar sanki yerinden.
İsterim ki dünyadaki öksüz ve yetimlerin
Bir katre yaş dökülmesin o mahzun gözlerinden.

Boyunları bükülmesin, yaş dolmasın gözleri
Gül pembe çiçekler açsın o soluk benizleri
Çıkarayım kuytusundan bütün kimsesizleri
Güldüreyim yüzlerini, tutayım ellerinden.

Kuş sütü hariç bir sofra kurayım önlerine
Yünden yataklar sereyim, soğuk taşlar yerine
Kimin ne dileği varsa koyayım ellerine
Hüzün uzaklaşıp gitsin masum yüreklerinden.

Mahzun geçen her bayramı yeniden yaşatayım
Beyaz, pembe elbiseler giydirip kuşatayım
Acılarını toplayıp bir kuyuya atayım
Mutluluk dolu şarkılar dökülsün dillerinden.

Nerede bir boynu bükük, yetim ağlarsa eğer
Garip olanların ahı yükselir arşa değer
Arz sallanır korkusundan, çatlar topraklar yer yer
Herkes nasibini alır bu gazap çemberinden.

Nurfanî mi desem bilmem, Nuriye mi adıma
Hangisi olursa olsun, koşmak ister yardıma
Bir güler yüz, bir tatlı söz, yazılanın adına
İnşâllah bire on günah silinir defterinden.

Nuriye Akyol
8/7/2022

USTA KALEMDEN DAMLAYAN GÖNÜL MÜREKKEBİ;

Şimdi daha kötüleşti; şehit düşer çocuklar
O küçücük bedenleri hangi topraklar saklar
Kara hüzün kaplanıyor; saçına düştü aklar
Anaların yürekleri sökülüyor yerinden

Hiçbir zamanda olmadı zalimlerin vicdanı
Vampir gibi beslenirler ve çok severler kanı
Mazlumlara eziyetle sürüp gider her anı
Anneleri cesetlere bakamaz kederinden
_________ Türkmenoğlu (Şükrü Atay)