Dört duvar arasında
İki kişilik hikâyeler izlediğimden beri
Uzun şiirler yazamıyorum artık...

Sen’li hayatıma
Öyle bir bıçak indirdin ki,

Bundandır;
Sözlerimin
Ölmeden diri diri gömüldüğü bu sessizlik !

Bundandır;
Hayat ile arama
Yokluğunu sıkıştırdığından beri
Sensiz ölmenin acısını
Düşüremeyişim satırlara !


Her gün...Gözlerinin derinliği boyunca
Yeni bir mezar kazılıyor
İçimde.
Biliyor musun ?
Öyle kolay değil
İnsanın kendi cesedini sürüklemek
Zorunda olması, o çukura...


Sen hiç sabahtan akşama,
Gözyaşlarının içine
Sakladın mı
Yaranın inleyişlerini ?
Satır satır bölünen
Hasarlı tümcelerden
Düşten öteye gitmez denilen,
Koca bir dünya kurdun mu kendine ?
Açmış yüreğini
Baharı beklerken,
Poyraz yemiş yanlarını
Bağrına basarken ağladın mı adam ?


Her gece...Yeni bir hikâye başlıyor
Yarım bıraktığın yerden !
Ve ben
Kıvrılsam da özlediğim kokuna
Yokluğunu örtünsem de sıkı sıkıya,
Çok üşüyorum
Seni sevdiğim yerden...



ely
19ekim