1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
433
Okunma
BAŞLADIĞI YERDE BİTER TÜM YOLCULUKLAR
Dünyanın en büyük yüküdür aklı sende olmayanı yüreğinde taşımak
Beni istemiyordu ama gözlerime bakıyordu nasıl bir cezaydı bu
Bir mülteciydi kalbim
Kalbim ona doğru göç ediyordu
İstanbula benziyordu
İlk kez korktum yağmurdan
Bir kokudan
Bir yabancıdan
Yarından kovdu beni dünde yaşıyorum artık
Kahrolsun bu karanlıklar
Bu mesafeler
Bu zaman
Bir mülteciydi kalbim
Unutuldum
Öldüm
Toprağa verildim
Turgut Sakin
5.0
100% (4)