GİTTİN

şimdi
yaşamdan daha çok ölüme yakın olduğum için yazıyorum bu şiiri

ne kadar yakınsan o kadar uçurum
anılar yollar aramızda duvarlar gibi

gözlerinle gözlerim arasına uçurum koydun
biliyorum geleceğin yok senin

dündü
terk ederek bana bütün hüznü
ve ölümü
bir gelin gibi süsleyerek gittin

kaybettim düşlerimi
gülüşlerimi
oysa güçlüydü yüreğim
bölündüm
ürperdim
eridim

güneşte sadeydim
ışıkta liderdim
karanlıkta yenildim

gece karanlık
sende öylesin

şimdi bu şiiri sana yazdığımı nerden bileceksin

bilsen
sen yokken
kaç kez karanlığa bedel ödedim

olsun
gözlerini gördüm ya
ellerini tuttum ya
ben artık hiçbir kavgada
yenilmeyeceğim

seni bu dört duvara anlatacak kadar bile cesur değilim

duraklar otobüslerini
istasyonlar trenlerini
limanlar gemilerini
nasıl beklerse
ben seni öyle beklerim

biliyor musun
ben ağlamayı hıçkırıklara boğulacak kadar çok sevdim
bak git gide zayıflıyor sesim

ben seni büyük sevmiştim
belki de bu yüzden
böyle büyük oldu gidişin

gittin
senden sonra hiçbir şey iyi gelmedi bana
üstelik sende gelmedin

gittin
ve giderken yağmura ağlatmayı öğrettin
oysa sen benim için
çiçekçide unutulmuş bir buket gibiydin
gamzesi düşüncemi oyan
gittin
huysuz çocuklar gibi hasretin
ayaküstü sevişmelerimiz vardı yaşanan
ve dişli öpüşmelerimizde uzatma süreleri
incinir mi masum dudaklarının kan kızılı gülleri
sanmam
gittin
ben açılamayan
sıkışmış bir çekmece gibiyim
yakılmak için yazılmış şiirleri saklayan

gittin
ve ben hala acemisiyim çekip gitmelerin

nerden bilsin
resmine söyleyemedim
ve hala öldüğünden haberi yok bu şiirin

Turgut Sakin