GİTMEK GEREK BAZEN

sen başka pencereden bakıyorsun hayata
o başka pencereden
bıkmadın mı ıslanan gözlerini kollarınla silmekten
onda kalmış tek resmin güldüğünü gösteren

şimdi evlerin ışıkları bir bir sönerken
ellerin üşüyor
ellerinden her şey düşüyor
birden

bu son bakış
bu son uğurlayış
bu son tren

hadi şimdi
acıtan bir şarkı gibi
topla valizini
kapıyı çarpıp çık git içinden
bakışlarını terk et aynalara
kalan yeni bir dünya yaratsın keşkelerden
ve katiyen yağmur yağarken
unutma
derin olur yağmur kesiği cam kesiğinden

hadi iyi gelecek
henüz vakit varken
kendine gelmek için
gitmek gerek bazen

birini unutmak zorunda kalmak
ne garip değil mi
her sabah birlikte uyanırken
...
biz aşkı hep giderek anladık zaten

zaten yolcuyuz hayatta ne zaman nereye gideceğini bilmeyen
bir tek sana ait olan
en çok kendini götürmelisin giderken
hadi durma
açıktan geçen gemiler gibi
yanına kimseyi almayarak
gitmek gerek bazen
bazen bir şey titrer gözünde insanın
unutma
kimi seversen sev bir gün ayrılacaksın
elinde bir resimle pencere dibinde çürümektense
onu hatırlatmayan bir yer olsun
hadi kalk ne duruyorsun
soban sönmüş
dizlerinde battaniye
pakette son sigara
ilk önce kendinden
sessiz
derin
usulca
gitmek gerek bazen

susmalar yeterlidir gitmelere
bu kadar imkan varken
yaşanması bu kadar mümkünken
kendini değersiz hissetmek
intikam bayrağını göklere çekerken
dilinde tek bir söz
nefret ediyorum senden

hani insan tükenir ya bazen
bazen kirlenir ya hani
şarkılar gücüne giderken
dokunsalar ağlarsın değil mi
eşyalarını toplamışsın artık
sevdiğin koku yok o evde
anılar saçılmış sanki her yere
için rahat etmiyor
için dağınık
yeter artık
her şeyini uğruna verdiğin hiçbir şeyden
gitmek gerek bazen

Turgut Sakin