Bu şiiri herhangi bir saatte değil
Beni en özlediğin zamanda oku
Sana bakarken
Gözlerimin içinin güldüğü günler hatırına
Boya yeniden göğü maviye gücün yetiyorsa
Hadi şimdi çık yola
Gece gündüz tanıma
Unut geçmişi gözlerimi sözlerimi
Vur kendini yollara
Bırak yansın canın sonuna kadar
Bırak savrulsun küllerimiz hazan rüzgarlarında
Biz geçmişten değil geleceğimizden vazgeçtik
Hüzün aylarında hüzne boğulduk nasılsa
Aylardan Ekim hazanın tam ortası
Demiştim sana GİTME
Demiştim gidersen unutursun
Unutursan unutulursun diye
Heba olup gideceğiz bu gidişle...
Gözlerinde kaybolmak yerine
Zamanın boşluğunda
Yalnızlığın koynunda kaybolup gideceğim
Sensiz geleceğin anlından vurmak vardı şimdi
Ama ayrılık geldi vurdu bizi
Yokluğuna alışmak mı zor
Yaptığına alışmak mı bilmiyorum
Ama varlıkla yokluk arasında olmak en zoru
Saatler gecenin ayarlarını bozuyor
Gecenin bilmem kaçı
Ayrılığın şah damarını kesmişim
Dayamışım namluyu şakağına
Bu gece son
Bu gece herşey burada bitecek
Ya sana ya ölüme sarılacak kollarım
Ya mahşere ya sana çıkacak yollarım
Yok öyle Araf,ta kalmak
Yok öyle sırat başında beklemek
Ya burada veda edeceğim sana
Ya mahşerde helallik için bile çıkma karşıma
Bu gece son
Bu gece ömür sahnenin perdesi kapanıyor sonsuza kadar
Şimdi hatıralar ormanının dik yokuşundayım
Uçurumun kenarındayım
Bir adım ötesi uçurum
Bir adım ötesi sonsuzluk
Bir adım ötesi onsuzluk
Heba olmuş bir geleceğe kalkacak kadehler bundan sonra
Vedasız gideceğim ve bu kalacak hafızanda
Biz yarım mı kaldık yoksa bu kadar mıydık bilmiyorum
Küçücük zamana kocaman anılar bıraktık
Anılarımı ve acılarımı koydum heybeme
Bana dair ve sana ait hiç birşey kalmadı geriye
Sonsuzluğun ve onsuzluğun başındayım
Hoşçakal geçmişim hoş geldin yeni yaşım ...