0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
402
Okunma
Tutunsak bir dalına toprağın
Bir fidan gibi dikilsek bağrında
Çocuklar gibi sokaklara,yine dökülürdük.
Ter kesilirdi yollarımız, aş kokardı.
Bozuk kan, kaçak cigaram..
Sönmeden inerdik hurdadan
Yola gelince, yol hiç bitmezdi.
İşte o zaman tekrar tekrar kaybederdik.
Zelzelede bulamadığımız bacılarımızı.
Serin sular serperdim ocağına
Daha düşmeden kaynardı avucumda
Bir yangın beslerdim Hatay’da
Bir de taşlar altından yavrumu..
Ölümü hatırlardım sütler kesilince
Naaşlar serpilirdi ovalarımıza
Yüreklerimiz de onlarla birlikte
Kucaklarda taşınırdı,
Adı yaman olana, diyarların bekirine
Münzevï
5.0
100% (2)
