MELÂLİN SESİ
^^
Ben yılkıdan kopmuş deli bir tayım,
Bana kement atmak kimin haddine.
Gecelere doğan dolun bir ayım,
Bazen de yokumdur elin nesine.
Gel arama beni, hem köşe bucak;
Bulsaydım kalırdım sıcacık kucak.

Aramıza dağlar girdi neyleyim,
Nevruz ateşiyle eritemem ben.
Eflâtun rengimle türkü söyleyim,
Gecenin şavkında, derin dinle sen.
Gözyaşların olsa da bir şelâle;
Ruhun dost olmasın, ey yâr melâle.

Bastırdı moruma Eylül sarısı,
Ninem derdi; fireze bas kar’a bas.
Demeyim mi, geçti ömrüm yarısı;
Tutulur mu sanki benim için yas.
Yeri geldi , ’bizim Yunus’ bilindim;
Geldi yeri dilim dilim dilindim.

Çeker beni bahtım dipsiz vadiye,
Uzatsam da elim, bulunmaz tutan.
Umut bile ekemedim âtiye,
Benim işte bak gör ufuktan batan.
Gönlüm alınmadı ’şairim’ diye;
İstenseydi vermez miydim hediye.

Şimdi bir öksüzüm, ve hem de yetim,
Sevdim hoşlukları boşluk içinde.
Mahmuzlasam bile tökezler atım,
Ters akıyor, nehirler bak içimde.
Ben bir Karayel’i hissettim gayrı,
Düşlerim kötürüm, yüreğim sayrı.
""
Ali Rıza Navruz