Hatırlayıp bir gün beni ararsan
Dost yüzüme bakmaz oldu Zahidem
Nasıl diye hallerimi sorarsan
Nehirlerim akmaz oldu Zahidem.

Hasret çekip aşk nar’ında pişince
Canım aldı sakladığın düşünce
Sabır küpü kahır olup taşınca
Ateş bağrım yakmaz oldu Zahidem.

Tutmaz oldu artık yorgun dizlerim
Yetmedi mi can kavuran nazların
Hapis etti kahverengi gözlerin
Ay geceme çıkmaz oldu Zahidem.

Gök ağladı yer ikiye yarıldı
Kardelenler açmaz oldu darıldı
Ektiğimiz gonca güller kırıldı
Senin gibi kokmaz oldu Zahidem.

Bak ağlıyor gökte kara bulutlar
Güldürmüyor yarım kalan umutlar
Ağır gelir boynumdaki hamutlar
Dert yükünü çekmez oldu Zahidem.

Bu sevdada ikimizde sürüldük
Sen gurbette ben sılada yorulduk
Kader dedik ta yürekten vurulduk
Gönül ecel takmaz oldu Zahidem.

Dilek tuttuk yıldızlara biz olduk
Şiir olduk beste olduk saz olduk
Bir kazanda yana yana köz olduk
Zulüm artık sökmez oldu Zahidem.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)

Hamut = arabaya bağlanan atların boynuna takılan meşin halka