Bir gece kalemi aldım, oturdum
Ne yazayım diye gönlüme sordum?
Sitem etti gönlüm sessizce bana
Dedi, yeter artık beni çok yordun...

Biliyorum ey dost, yoruldun lâkin
Hemen celâllenme, ol dedim sakin
Gel sen davacı ol, kalemim hâkim
İşte karşındayım, mahkeme kurdum.

Git dedi, söyletme Allah âşk’ına
Sözüm yoktur senin gibi şaşkına
Mahkemede suçlu derler düşküne
Aklın olsa mışıl mışıl uyurdun.

Dedim, çok uyudum görmedim fayda
Rahatımız yoktur ağada beyde
Allah’ın sevdiği kulları sa’y da
Ben ömrümü boşa saçtım, savurdum.

Of, yine başladın dedi, artık sus!
Koskoca bir gece geçti uykusuz
Kaç defa söyledim, etme huzursuz
Başım olsa taştan taşa vururdum.

Gönül, gece gece güldürdün beni
Dilerim, Allah da güldürsün seni
Uykuda olsaydın koyup bedeni
Şimdi rüyalarda gezer, dururdun.

En derin yaradır, gönül yarası
Her kederden ağır gelir darası
Dedi, yeter! ummân değil burası
Yer kalmadı derdi, gamı doldurdun.

Vurdu pencereme gün ışıkları
Onu görür yalnız hak âşıkları
Bize kalan nefsin bulaşıkları
Nûrfânî nerede ibadet ordun.?

Nuriye Akyol /6/9/2023

Görsel alıntıdır.