Kara bir sis kapladı şu dünyayı
Güneşi kapatan tüller utansın.
Zulümler yapıldı susturma payı
Hakk’ı söylemeyen diller utansın...

İblis talan etmiş, can evimizi,
Hırs, tamah bürümüş benliğimizi,
Öyle büyümüş ki günah denizi;
Girdaplarda dönen sallar utansın...

Evlat âsi, anne baba kaygısız
Büyük küçük birbirine saygısız
Müslümanım diyen fasık sayısız
İslâmı bilmeyen kullar utansın...

Nefs’e köle olan benzer hayvana
Bu ayıp, bu utanç yeter insana
Çalışmayan arı dönmez kovana
Şifası olmayan ballar utansın.....

Orman beklenir mi fidan dikmeden?
Konuşmak yetmiyor, tatbik etmeden
Yüreğinden kiri pası sökmeden
Mevlâ’ya açılan eller utansın....

Zâlimin önünde eğikse başlar
Fayda etmez, seherde akan yaşlar
Aşılamıyorsa bu dik yokuşlar
Menzile varmayan yollar utansın..

Herşeye Kâdir’dir, hem de Muktedir
Ona kavuşmaya şehâdet denir
Yürek bu özlemle yansa gerektir
Ateşi olmayan küller utansın....

Ey kendini tavuk zanneden aptal!
Aç kanatlarını, al sana kartal!
İslâm semâsında mahzûn’sa hilâl
Söyle biz değilde kimler utansın.?

Nuriye Akyol

Görsel alıntıdır