uzaktan bakıyor kalbin
uzaktan bakan kalbi neylesin bu garip
acıyor gözlerinin gizinde silinen küskün alın yazım
eylül geçti ekim gitti kasım güz güllerini emziriyor
dilsiz fırtınalara gebe usum kanatlanır asi rüzgârlarla
hiç uslanmaz


ıslak yüzümü
sürer toprağa kökünü emen ağaç gibi
sırılsıklam bir korkuyum bilinmezliğin ortasında
söyle bana kader kar yanığı ellerimi ne zaman öper sevda
hangi dağa gömeyim sırrımı hangi ırmağa akıtayım
söyle gönlümü


cümlelerini
tüketmiş bir dil neye benzer kim bilir
dünyanın sonu gelmiş gibi kuşlar tünerken karanlığıma
mühürlenmiş bir kalbi nasıl anlatırdı mezarlar kim bilir
yeşil servilere


unutup gitseydim
boynunu eğerdi sevinçlerim kül olur savrulurdu ruhum
gidemem ki senden prangalı bileklerim
hep amade hep naçar emrine bu gönül
yeter ki gel-sen
gel gayrı bir şafak
v a k t i


keşke uzanıp tutabilseydin ellerimi
sarılıp kuşatsaydın dört yandan kalbimi
çöllere terk ettiğim yağmurlarımı uyandırırdı çifte kumrular
şifalanırdı evren yeni gün doğumlarına açardı
mor zambaklar


ah!
uzaktan bakmasaydı kalbin
söyle uzaktan bakan kalbi neylesin aşk
aşksız bir güneş sönerken her gün gözlerimde
yine kördüğüm yine yıkık virane gönül sarayım
ah! kalbim ne kadar da yorgun


ne kadar da s o ğ u k








ayşe uçar
22092023
16:18