3
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
620
Okunma
Bu çağın türküsüydü yalnızlık.
Kimine ağır bir yük oldu kimine ise hafif bir meşale.
Papatyaları sevdiği kadar insan, insanları sevmedi.
Gitmek diye haykırsa da lisan, kalmak kadar özlemedi insan.
Belki anlayacak dağ başında; yalnızlığı .
Anlatılacak sahralar boyu .
Çağlar haykıracak beni, seni ve onu.
Kimimiz masum kimimiz mahkum.
Sevmek diyecek yaralı güvercin, çağlar boyu sevmek.
Nerede mahzun gönüller ve nerede hırçın deniz.
Hani bulununca kaybolan insan nerede...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz