VURDUMDUYMAZ 🥁


Sen akıllı ben de keriz
Soy soyabildiğin kadar
Ağaç kabuğu da yeriz
Doy doyabildiğin kadar


Yorgun, bitkin olmuş külçe
Maaşla ne yapsın Hatçe
Peş peşe zam açık bütçe
Koy koyabildiğin kadar


Kandırılmış ahmak gibi
Sıyrılmış bir tabak gibi
Mücver yapıp kabak gibi
Oy oyabildiğin kadar


Güvenme hiç her insana
Uğratır seni hüsrana
Borcun çoksa böl zamana
Yay yayabildiğin kadar


Su çıkar mı sıksan taşı
Bozdur alınca maaşı
Şaşırıp da olma şaşı
Say sayabildiğin kadar


Kış gelirse hiç düşünme
Böbürlenip de şişinme
Zirveye çık hiç üşenme
Kay kayabildiğin kadar


Her yokuşun var inişi
İnsanın makbul genişi
Sen de yap bir U dönüşü
Cay cayabildiğin kadar


Namıdiğer vurdumduymaz
Ağlasan da asla duymaz
Söyler durur kendi uymaz
Uy uyabildiğin kadar


Düşünüp dur kara kara
Maaş yetmez uçmuş kira
Kıyma olmuş dört yüz lira
Kıy kıyabildiğin kadar


Bu yıl moda olmuştu mor
Mağazaya giren mosmor
Yenisini alması zor
Giy giyebildiğin kadar


Aç olanın komşusu tok
Bankamatik memuru çok
Çok çalışan sanki hiç yok
Tüy tüyebildiğin kadar


Türkmenoğlu ol der; ağır
Göz görmüyor, kulak sağır
İstediğin kadar bağır
Duy duyabildiğin kadar

Türkmenoğlu (Şükrü Atay)