Şimdi sen gidiyorsunya,yanıyor içimdeki ormanlar..
Daha yeni yuva yapmıştı,ağaçlara kuşlar,
Bir ateş yükseldi en derinimden,
Nâr’a döndü gözyaşım, aktı gitti..Sen gibi..🍁
Sarmalamış çevremi,küle dönen bedenimdi..
Sessizdir artık, kelimeler tükendi.
Geçti artık,dönmez geri..
Yandı gitti, kül oldu..Sen gibi..🍁

Zifirisindeyim gecenin,
Aydınlatmaz oldu, karardı günlerim güneşim..
Sarıyor bedenimi,bu kör karanlıklar.
Kokusuna hasret kaldıklarım,
Renkleri solmuş,sararmış erguvanlar,ortancalar,
Hiç oldu gitti..Sen gibi..🍁
Düşün..
Tanı..
Bekle...
İşaretle,kaldığın yeri..
Belki dönersin,kim bilir..
Yıkıp dağıttığın enkazlarda ara kendini..
Yıktığın hayalleri izle,seyret şimdi geçmişi,
Bırak..
Rahat etsin artık,savurdu rüzgar küllerini,
Biliyor artık tanıyor, en cesur katilini..
Arama...
Sorma..
Dokunma...
İlerle,takip et o yolu izle,
Kan sıçramış etrafa,dönde bir bak..
Yokluğun’du üşüten, Şubat’tı mevsimi..
Yine geldi sonbahar tazelesende geçmişi,
Kasım ayı’da geliyor, tanıdığı vakitti seni,
Adres sendin, pusula sen..
Bir avuç hatıraydı,
Kül oldu gitti..Sen gibi..🍁