Senin’le düşledik, en güzel günleri..
Elbet bir gün dediğimiz,
Bir gece vakti dolunay’da sen,
Kuş cıvıltıları ve çiseleyen yağmurlu bir sabahta
ben..
Bir seni bekledim..
Bir yanım halâ sensiz, üşüyorum...
Sen’de üşüdün mü bensiz..?
Sen’de daldın mı en derinlere..?
Uçurumlar da hissettin mi kendini,kayboldun mu hiç kalabalıklar da..?
Rastladın mı kendine, bir köşe başında..?
Kendinle konuştun mu, bir gece vakti..?
Sabahın da uyandın mı, bir pencere kenarında..?
Bir adım öte gitmedim sen’den.. Sen’de kayboldum ki ben..
Ben seni,kıyıya vurmuş çaresiz gözlerinde, hüznün esir aldığı sesinde..
Umudunu yitirmiş bir kalpte,
Esir ettiğin uykularında..
Dalgın yürüyüşlerinde...
Ben seni,unutulmuş kuytu bir sokakta.
Adını unutmak istemediğin sevdalarda.
Ben seni terkedilmiş duygularda.
Adı,sevda olsun dediğin şiirlerinde..
Ben seni;rotasını kaybetmiş sahile vuran,
Adı ’Aşk’ denilen Sevda’da buldum..