Sa’y yaparlar Safâ-Merve arası,
Koşmayana zemzem verilmez imiş,
Sarsa da derûnu hasret yarası;
Gözle emâresi görülmez imiş.

Yok öyle pişsinde, ağzıma düşsün,
Sen koşacaksın ki, Mevlâ yetişsin,
Bir İsmâil yok mu, sahrayı eşsin?
Zahmetsiz rahmete erilmez imiş.

Terkedilsen bile kuru bir çöle,
Düşmemeli şek ve şüphe gönüle,
Birer basamaktır Hakk yolda çile:
Yanmadan cennete girilmez imiş.

Mansur’un âşk ile yıkıldı bendi,
Karıştı ol nûra, yok oldu kendi,
Leylâ diyen diller Mevlâ’ya döndü:
Âşıklara adres sorulmaz imiş.

Âşk, kulağa hoş gelen yağmur sesi,
Âşk gönüle düşen râhmet çisesi,
Âşk ölüm sonrası, vuslat öncesi:
Âşk’a düşmeyen kalp dirilmez imiş.

Hicranî âşk ile yanmakda herdem,
Deva yâr elinden bir yudum zemzem,
Ne kadar şifâlı olsa da merhem:
Kanayan yaraya sürülmez imiş..

Nuriye Akyol (Hicranî)
3/12/2022

Görsel alıntıdır