Penceremde sonbahar..
Penceremde Eylül..
Soğukluğun ürpertiyor bu tek soluğu kalmış yalnızlığımı.
Binlerce mektup var ama postacılar yorgun..
Kimse bilmiyor sana yazdığımı..
Hangi yalnızlık hakkedilmiştir ki,
Sırtında sevda hançeriyle yaşıyorsan, ayaktaysan..

Penceremde solgun yapraklar..
Penceremde Ekim..
Mutluluk yada hüzün
Hayat imkanı yaratılmayan bir seçim
Kalmıyor gecenin hükmü gözlerinde,
Görüntülenmiyor kimliksiz sevdalar İstanbul gecelerinde.
Acıdansa;
Gitmek daha kolay galiba...

Penceremde ayaz..
Penceremde Aralık..
Yaşattığın sevda ki,
Bir soluk kadar anlık..
Çıkıp gelmeni istediğim yollar yok artık
Yollar artık karanlık...

Penceremde bembeyaz bir selam..
Penceremde Ocak..
Bir kez düşün sonumuz ne olacak?
Aşkın bedeli acı ise,
Bizim payımıza ne kalacak?

Penceremde bir kuş kimsesiz..
Pencerem tarihsiz..
Yazık beceremedik,
Bir aşkı seninle biz...

Elif SEZGİN