Gecenin alaca karasında doğmuşum
Bundandır yaşama olan tutkum
Bu yüzden en çok
Geceye düşen maviyi severim
Dost yarası kanarken içimde
Gün kızılı
Yanıp tutuşurken sevda ateşi
Çözümsüz bulmaca gibi bulanık
Şimdilerde sönmeğe yüztutmuş
Zaman zaman düşsede akalıma
Dünler geride kaldı diyorum
Beni yarınlara götür ey güneş
Gece mavisi düşler kuralım
Her bahar
Nevruzlar uyansın bağrımda
Bozkırların anası kıraç yurdum
Tuğ bakışlım kalem kaşlım
Tam ortasındayım hayatın
Okuduğum hayat romanından
Çıkarmak isteyip çıkaramadığım
Seviyorum ekmek gibi tuz gibi
Dayayıp ağzımı içtiğim
İçimi serinleten soğuk su gibi
Seviyorum memleketin bereketini
İlk günkü gibi
Ne zaman düşlesem içimden seni
Bir allı turna konar
Kökü kurumuş ağaç dalları çiçeğe durur
Her akşam bir başka doğar ay
Ey karlı dağların haylaz çocuğu
Saklı içimin derinliğinde
Bir başka sevdim ben kadınımı
Bu kadınlar var ya
Bu kadınlar ah bu kadınlar
Hayatında ömür törpüsü
Sanki ustalaşmış küfür abidesi
Şimdi bir muhabet kuşu çırpınır
Duyulmaz sesizdir çıglığı
Bazı sevdalara kapı komşu
Bazı çiçeklerin soldurduğu
Güvercin yürekli demem oki
Hep aşkla yanmalı ocağımız
Sılaya düşen ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan çarpmalı
Ey sevgili şiir senin özündür
Sırtımı dayadığım sözündür
Başımı koyduğum ilk dizindir
Şimdi
Yasla göğsüme başını
Sevişen yaramaz çocuklar gibi
Şimartalım bastıran duyğuları
Geç kalmış gibi sarhoş yüreğim
Hoş geldin ey sevda yürekli yar
Hoş geldin ey aşk kokulum bilirsin ya
Hiç bir aşk ki yok acıyı gark etmesin
Hiç bir aşk melhemdiye sürülmez yaraya
Hiç bir aşk iz bırakırmadan gitmez
İz bırakmadan gitmez seven insana

Salim Erben