Senin adınla başlayan her sabah
Bu gün ilk kez sesizce karşıladım
Güneş pencereden içeri düşerken
Bir zaman omuzuma düşen o sıcaklığın
Anımsattı bana ve o an anladım ki
Bazı ayrılklar kırgınlıktan değil
Yumşak bir kabullenişten doğduğunu
Hatılıyormusun gülüşün
Dudağımın kıyısında bıraktığın en güzel izdi
Seven sevildiğini en çok sevdiğin gözlerinde
Saklanan ışıkla anlarmış
Ben senin gözlerinde bir ömür baharı görmüştüm
O yüzden bu veda öfkenin değil
Minnetin rengiyle yazıyor içime
Sana ne kırgınlığım var
Nede içimde kalmış yarım bir söz
Tam aksine seni dşündükçe güzeleşen
Bir sıcaklık doluyor kalbime
Çünkü sen benim hayatımda
Kötü bir iz bırakmayacak kadar
Temiz bir anı oldun
Ama bazı yollar ne kadar sevilsede
Sonuna kadar beraber yürünmez
Bizim yolumuzda böyleymiş
Birbirimizin göğsünde
Isınarak başlayan hikayemiz
Zaman sessizliğinde yavaşça soldu
Ve ben solan bir çeği zorla tutup
İncitmek istemiyorum
Biliyormusun
Bir kalbi yere düşmeden bir cümleyi yaralamadan
Bir akşam üstü gölgesine benzer ayrılıklar
Bende öyle günbatımı gidiyorum senden
Ağır ağır nazkçe seni incitmeden
İşte
Bu yüzden elveda diyorum
Ama acıyla değil
Dudaklarımda hafif bir tebessümle
Kalbimde sana dair hala sakladığım
O iyi duygularla
Çünkü aşk bazen kalmayı zorlaştırır ama
Gidişi kabullenmek sevgiyi küçültmez
Ve
Bilki senden uzaklaştıça
Sana duyduğum sevgi azalmayacak
Sadece yerini bulacak
Belkide bir rüzğar olacak
Belkide bir hatıra kalacak
Belkide birgün en beklenmedik anda
Yüzümü ısıtan güneş ışığı
İşte ışığın hep sen olacaksın
Elveda
Bu elveda bir bitiş değil
Güzel hikayenin incitmeden kapatılan sayfası
Gidiyorum
Bir zaman seni sevmiş olmanın
Zaferini kalbimde taşıyarak
Gidiyorum