Anılar diyorum;
Parmaklarımın arasında tükenen bir kül yığını şimdi.
Yaşadıklarım ve yaşayamadıklarım tütüyor bir bir gözlerimin önünden.
İçim acıyor,
Kendimi alamıyorum…
Geceye izler bırakıyorum ruhumu süsleyerek.
Adını ezberletiyorum nefesimin dokunduğu her yere.
Sustuğum yerde sıkışıyor yüreğim.
Ne tuhaf şu kalp denen şey,
İnsanın yükünü sırtlamak hep mi ona düşer?
Anlamıyorum,
İçim acıyor,
Alışamıyorum…
Sen aklıma gelince hicranı yüklenmiş kuşlar konuyor yüreğime,
Yerle bir oluyorum.
Hayalini kurduğun insanla hayallerini yaşamak varken,
Sadece kurduğun hayallerle ortada kalmak,
Ağrıma gidiyor doğrusu.
Çünkü aşk bir düşten öte, kaderin yüreğimize sunduğu bir imtihandı.
Çünkü aşk, karşındakine kördüğüm bağlanmaktı…
Borcum olsun,
Unutana,
Yüreğimi göremeyene,
Gırtlağa kadar kırgın olsam da tek kelime edemediğime,
Özlediğimi ölsem de söyleyemeyeceğime,
Bir ’’Eyvallah’’ borcum olsun…
Ben çok sevdim seni...
Seninle yaşadıklarımı da çok sevdim.
Terk etmedi beni,
Hep içimdeydi yokluğun.
Yalnız değildim.
Sahi neyin ödülüydün sen?
Hangi düş ’ten düştün de, yazgıma yazıldın.
İçim acıyor,
Özlüyorum…
Bir seni,
Yalnız seni,
Sadece seni…
Kırık döküğüm bu aralar,
Kurşun yemiş gibiyim sanki.
Arkamdan vurulmuş gibiyim.
İçim acıyor,
Ağlamaklı oluyorum...
Bir cehennem var yanı başımda,
Islak bir uykusuzluk sonra.
Hadi gel…
Bir efkâr daha tütüyor parmaklarımın arasından,
Biliyorum,
Ölmeye değer bu bekleyişim,
Celladım ol,
Gel…




25.09.2017