Uykusu ağır yine bu gece gözlerimin
Gemiler sabır olmuş aklımın penceresinde
Anladım ki çıkış yolu yok bu aşkın kapısından
İçim içinden geçiyor
Sen oluyorum
Tek umudumken yüreğimiz
Yok sende bir nebze lütuf
Taşmıyor rahmet deryası


Aşk iki kişiliktir demişlerdi
Yanıldık yine
Toplayamadık bir türlü hayatın yakasını
Biz bunları hak etmedik
Bunları yaşamaya gelmedik
Sevmeyi ibadet saymış yürekle


Artık gözyaşı eşliğinde yazıyorum şiirlerimi
Her acının da her şiirin de bir hikayesi var artık
Alıştım acılara tutunmaya
Geceden gündüzü dilemiyorum artık
Açtırmıyorum gecenin yüzünü
Bir akşam gelip yüreğinin içine uzanma ihtimali de kalmadı
Çoktandır uzaktayım hayattan
Yeni bir sevgiliye hayat olmadı ardında bıraktığın ceset
Bundandır her şiirde kalemimin yanması
Bundandır her gecenin kendini kış sanması


Ne anamın duaları kabul oluyor
Ne de Tanrının aklına geliyorum
Nasıl da evlat edinmişim dudaklarından Veda öpücüğünü
Yepyeni hüzünlerin beşiğinde uzanırken