3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1238
Okunma
Tesadüfen birbirine rastlamış
maraz duygular besledi bizi
Nice umutları suladık içimizde
Duygunun yumuşak karanlığında
korkunun kemendinde sallanıp durduk
Yitirilmiş hayatın
yaşama verdiği tek armağandı
güleç yüzlü sevdamız
Güneşin sabaha mahpusluğu gibi
kordu içimizdeki ateş
Zindan duvarlarında filizlenen umuttuk belki de
zulüm yüklü yaşam ikinci senfonisini çalarken
İzmarit kokulu hayata yalnız devam ettik
Her gidişinde ayaklarım geri yalpalansa da
inanma!
Mavi ayrılıklar
duvar diplerine sığınan aşk gibi acı kokuyorsa
Aşkın müzikal hayaliyle
Ayakta duran viyolonsel tınısında
Bil ki
sende dinlenmeye geldim
Cevap Yaz