Kocaman bir yürekle geliyoruz dünyaya.
Tıpkı bir hızlı tren, konan da var göçen de.
El salla uğurlarken sonsuz fezaya-aya.
Hoş görü gösteren var,titizlikle seçen de.

Her vedada bir enkaz yerleşiyor yüreğe.
Tıpkı ak ciğer gibi yürek de daralıyor.
Dayanılmaz bir acı güç yetmiyor süreye.
Yürek bu bunalınca arada duralıyor.

Her durakta değişir görüntünün renkleri.
Cıvıl cıvıl renkleri siyah-beyaza döner.
Tam ışığa hasretken kararan yürekleri.
Beklenen ışık yanmaz,bütün ışıklar söner.

Paylaşılanlar biter, gönlü bir hüzün alır.
Yolun yarısı bitip sonuca yaklaşırken.
Anılar sarararak hayli derinde kalır.
Yüzü çizgiler sarıp ve saçlar aklaşırken.

Günü gün değil artık,arta kalan saatler.
İçi boş gelir artık, şişirilmiş vaatler.
Eskisi gibi haz vermez yapılan son düetler.
Bir bakarsın ki artık dünya tersine döner.


Emine Balı Oğuz