Birbirimizi anlaya bilsek!
Ne güzel olurdu...
Hayat anlamlı...
Yaşamak mutluluk olurdu...
Ah!
Birbirimizi kırmadan anlaya bilsek!
Ve hiç üzmeden, üzülmeden yaşayıp gitsek!
Incitmesek Birbirimizi...
Kırmasak hiçbir kalbi!
Gözümüzden sakınır gibi sakınsak!
Güçsüzü korusak!
Küçükleri kollasak!
Birbirimizi kırmadan, incitmeden!
Kavgasız, gürültüsüz ve barış içinde...
Mutlu, huzurlu tasasız bir hayatın parçası olmayı becerebilsek!
Kötü insanların savaş çığlıklarına...
Dalkavukların, anlamsız boş nutuklarına...
Umursamaz ve kayıtsız kalabilsek!
Savaşlar da ölmenin ve öldürmenin...
Kavgalarda kırmanın, dövmenin değil!
Arkadaşlıkta!
Doslukta!
Sevgide ve insanlıkta!
Aşkta ve işte!
Bir insanı sevmenin...
Biricik kahramanı olabilsek keşke!
Göz göze samimi ve içten olsak!
Yüz yüze gelsek!
Sevgiyle, saygıyla birbirimize sarılsak…
Yanak yanağa, öpüşsek!
Sevgiden!…
Aşktan!…
Barıştan!
Kardeşlikten dem vursak!
Hayata hep olumlu baksak!
Mutluluğu, huzuru birbirimize çok görmesek!
Hep birlikte...
Dostca, kardeşçe yaşasak!..
Dinçer Dayı